Minister Luns was op officiëel bezoek in Indonesië. Hij had geen uitnodiging voor President Soekarno bij zich voor een bezoek aan Nederland en werd reeds de eerste dag met zijn delegatie en de Nederlandse pers uitgenodigd voor een lunch in Paleis Bogor. Wij raadden hem aan veel anecdotes en grappen te vertellen om toch nog een zo goed mogelijke atmosfeer te scheppen. Soekarno was daar gevoelig voor en Luns was er een meester in. Ook zijn timing was perfect.

Indonesië bevond zich in een periode van konfrontasi met Maleisië, en wat vertelde Luns?

“U moet weten, President, dat wij een generaal hadden, een buitengewoon brave calvinist, volkomen integer en die niet rookte en nooit een druppel alcohol dronk. Hij moest nogal eens in het hoofdkwartier van de NAVO bij Parijs zijn voor overleg. Zijn chauffeur had ontdekt dat hij daar cognac kon kopen en die voor een flinke winst in Nederland van de hand kon doen. Na enkele van zulke autoritten had hij de smaak van dit handeltje zo te pakken gekregen, dat hij op een keer niet alleen de achterbak had volgeladen maar onder de stoelen nog flessen had verborgen. Kort voor de Nederlandse grens moest hij ergens hard remmen en brak een van die flessen. De generaal lag achterin te dutten en merkte niets van de zware cognaclucht. Aan de grens gekomen moest het raampje worden opengedraaid. De douane-ambtenaar, die zijn hoofd naar binnen stak, snoof wantrouwend de geur op, waarop de chauffeur, met een knipoog en wijzend op de snurkende generaal, fluisterde: ’Als een Maleier!’ Hij mocht meteen doorrijden.” Soekarno stikte er bijna in.