Bagatellen

Luns – De Gaulle

Het was 1967, de Europese Economische Gemeenschap (EEG, thans EU) bestond tien jaar en dat moest gevierd worden. Italië zou als gastheer optreden bij de herdenking van de Verdragen van Rome, en wilde er tevens, evenals Frankrijk, een topconferentie van maken.

Maleier

Minister Luns was op officiëel bezoek in Indonesië. Hij had geen uitnodiging voor President Soekarno bij zich voor een bezoek aan Nederland en werd reeds de eerste dag met zijn delegatie en de Nederlandse pers uitgenodigd voor een lunch in Paleis Bogor. Wij raadden hem aan veel anecdotes en grappen te vertellen om toch nog een zo goed mogelijke atmosfeer te scheppen.

Massage

In Brussel moest ik veel vergaderen, het waren lange zittingen, dus begon die pijnlijke rug (gevolg van een oud auto-ongeval) weer op te spelen. Op mijn vorige post, Tokyo, had ik daar geen last van, ook omdat men je daar zo voortreffelijk kon masseren. Na weer zo’n lange ochtendzitting kreeg ik op het lunchuur, toen de hele staf weg was, een idee.

Duikboten

De Chinese Ambassadeur in Brussel kwam wel eens bij de secretaris-generaal van de NAVO, Mr. Luns, op bezoek om te horen hoe men in het westerse bondgenootschap over bepaalde actuele kwesties dacht, Het was in een periode, waarin de Sovjet-Unie en China openlijk ruzieden.

Bungalow

In 1963 werden na een volledige breuk van enkele jaren de diplomatieke betrekkingen tussen Nederland en Indonesië weer aangeknoopt door uitwisseling van Zaakgelastigden. De Indonesische regering weigerde aanvankelijk echter ook maar één van onze diplomatieke gebouwen, zelfs geen buitenhuisje, terug te geven. Er waren nog veel gevoeligheden te overwinnen.

Diplomaat in onderbroek

Nederland had, evenals het Verenigd Koninkrijk, wel diplomatieke relaties met de Volksrepubliek China aangeknoopt (in 1950), maar toen nog geen ambassadeurs uitgewisseld. In plaats daarvan stond aan het hoofd van onze vertegenwoordiging (evenals van de Britse) een zaakgelastigde, niet een tijdelijk zaakgelastigde, die alleen maar waarneemt wanneer de ambassadeur afwezig is, maar een echte, een vaste: en pied, zoals dat heet..

Nederlands fabrikaat

’t Was ontzettend warm en benauwd in het kleine kamertje waar ik dagelijks zat te werken, met uitzicht op een smal straatje waar altijd een hoop wasgoed hing. Deze beperkte ruimte moest ik delen met de secretaresse van mijn baas. Air-conditioning was er in het hele kantoor niet te bekennen, want de chef was zuinig, ook met rijksgelden.

Lipstick

De Indonesische Consul-Generaal in Hong Kong, met wie wij bevriend waren, zou worden overgeplaatst en had ons op een lijst geplaatst van gasten, die hij gaarne uitgenodigd zou zien bij zijn afscheidsdiners. Er was ook een stag-dinner, een mannendiner bij.

Zwanger

We hadden in Chungking (Chongqing) een gezellige dikzak en vrolijke vrijgezel als ambassadesecretaris, “Happy” Valck Lucassen. Het Chinees is monosyllabisch, dus zijn Chinese naam luidde Lü, een karakter dat met twee monden wordt geschreven. Hij kreeg dan ook altijd, tot vermaak van iedereen, dubbele porties Chinees eten en twee glazen sterke drank.

Onwel

Bij het Corps Diplomatique en de haute société van Athene was de gravin Capodistria een graag geziene gast. Door haar beroemde familie verleende zij een zekere distinctie aan een diner, waar zij aanzat. Haar echtgenoot, al wat ouder en ziekelijk, ging nooit uit. Dat was waarschijnlijk ook de reden, waarom het echtpaar zelf nimmer gasten uitnodigde, hetgeen wel hier en daar tot kritiek leidde..

Chinese ambassadeur

In de Israëlische ambassade in Athene werd de nationale dag gevierd met een receptie. Tot mijn niet geringe verbazing zag ik de ambassadeur van de Volksrepubliek China (laten we hem Wang noemen) binnenkomen en de gastheer hartelijk gelukwensen. Er was uiteraard geen sprake van dat dit communistische land diplomatieke relaties onderhield met Israël.

Dichter-bedelaar

Toen ik in een van de vele metrogangen liep te zoeken, waar ik naar de Arbat kon overstappen, kwam er een enigszins bohémien-uitziende man naast mij lopen, die vroeg wat ik zocht. Ik zei: “de Arbat.” “O, dan breng ik u wel even.” “Hoeft niet, ik kan het makkelijk vinden.” Na een korte stilte: “Wat is de eerste letter van uw achternaam?” “Een B.”

Pokken in China

Het was een bloedhete, benauwde nacht in de toen nog Chinese hoofdstad Nanking, in het jaar 1947. Ik werd wakker, hoorde dieven in de tuin, die probeerden de achterdeur te forceren, rende naar buiten, luid schreeuwend “Robbers!”, maar kon niemand ontdekken. Ik was hevig aan het hallucineren, totaal in de war.

Freules

Er zijn nogal wat, veelal geestige, jonkvrouwen die er ongedwongen van alles uitflappen.

De Chef Protocol van Buitenlandse Zaken, bekend om zijn strikte opvattingen en sterk van zijn eigen belangrijkheid overtuigd, kreeg een nieuwe secretaresse, die toen zij bij hem binnenstapte, olijk uitriep: “Dag, meneer V., ik ben de nieuwe tikpoes!”

Londen

We waren met minister-president De Jong en minister Luns in Londen – het moet medio jaren zestig geweest zijn – voor besprekingen, die vooral betrekking zouden hebben op de toetreding van het Verenigd Koninkrijk tot de EEG. Wij waren er voorstander van, maar generaal De Gaulle had het Britse lidmaatschap steeds geblokkeerd.

Meet your Maker

Toen mij in het ziekenhuis werd meegedeeld dat ik nog hoogstens twee jaar te leven had, geloofde ik dat niet. Waarschijnlijk was het een geval van niet willen geloven , maar een feit was dat ik mij er niet druk over maakte. Ik ben nogal fatalistisch van aard. Maar ik was wel nieuwsgierig en wilde een second opinion hebben.