In Brussel moest ik veel vergaderen, het waren lange zittingen, dus begon die pijnlijke rug (gevolg van een oud auto-ongeval) weer op te spelen. Op mijn vorige post, Tokyo, had ik daar geen last van, ook omdat men je daar zo voortreffelijk kon masseren. Na weer zo’n lange ochtendzitting kreeg ik op het lunchuur, toen de hele staf weg was, een idee. Ik vond in het telefoonboek een massage-instituut niet ver van mijn kantoor en belde op. Ja, ik kon meteen al komen.

Het was een groot, statig huis naast een kliniek. Ik belde aan. Twee charmante dames deden glimlachend open, elk een glas in de hand, en naakt onder een peignoir die half open hing. In mijn verbijstering zei ik, lichtelijk stotterend: “Ik kwam eigenlijk voor een eerder medische massage.”

Nu lachten ze breed-uit: “On peut tout faire pour vous, Monsieur, sauf un massage médical!”