Reis naar Kalmukkië

Kalmukkië

In 1998 kreeg ik een uitnodiging van de VPRO voor een reisje naar Kalmukkië. De journalist Hans Olink, met wie ik al spoedig bevriend raakte – we hadden veel interesses gemeen – had mijn roman Asaray gelezen en mij geïnterviewd. Later belde hij op: “Heb je zin om met mij op kosten van de VPRO naar Kalmukkië te gaan? Je hebt de geschiedenis van dat volk vanuit China bestudeerd, maar hebt nooit kunnen zien hoe zij die in Rusland zijn achtergebleven, er nu voorstaan. We maken er dan een radioprogramma van.” Het leek mij fantastisch en ik zei natuurlijk meteen ja.

Op 6 september vlogen we naar Moskou, en de volgende dag stapten Hans en ik in de trein naar Wolgograd (het vroegere Stalingrad), waar we een dag later aankwamen en door een ambtenaar van het ministerie van cultuur van het republiekje Kalmukkië werden afgehaald. Met zijn dienstauto reden we door de lege steppe naar de hoofdstad Elista. Inderdaad, zoals mijn goede vriendin Deliash Balakaeva schreef: "Hoewel tweemaal zo groot als Nederland, is het naar Russische begrippen een kleine republiek. Het monotone landschap — steppen met enkele heuvels — past goed bij het Kalmukse geloof, het Tibetaanse boeddhisme: een lege ruimte waar je alleen met je gedachten kunt zijn."

Lees het hele verhaal…