Een reis in Binnen-Mongolië

Mongolië

"Wat je begonnen bent, maak dat ook af. Wat je zoekt, vind het!", met deze Mongoolse zegswijze en zijn beste persoonlijke wensen had mijn lama-vriend in Peking (Beijing) medio maart 1948 afscheid van mij genomen. En ook mijn goede vriendin Nirgidma, een prinses van de Torgoeten, een west-mongoolse stam, en echtgenote van mijn Franse collega, had mij sterk aangemoedigd deze tocht te maken. Haar volk, waarvan ik de geschiedenis had bestudeerd, woonde deels in de meest noordwestelijke provincie van China, Sinkiang (Xinjiang), en deels in Rusland, beide voor buitenlanders toen nog verboden gebieden. Het enige Mongoolse gebied dat men toen kon bezoeken, was Binnen-Mongolië, dat binnen de Chinese staatsgrenzen was gelegen en waar men vrij kon reizen.

Nu, zittend in de trein op weg naar dat gebied, vroeg ik mij af: Ja, wat zoek ik eigenlijk op deze reis, wat is mijn doel? Heb ik een doel behalve de reis zelf? Misschien niet méér, bedacht ik, maar ook niet minder, dan mij als ’t ware op te lossen in de grote, tijdloze, stille ruimte van de groene graslanden, en de met hun kudden en tenten rondtrekkende nomaden te leren kennen.

Lees het hele verhaal…