Dood in Peking

Gezantshuis

Er werd op de deur van mijn werkkamer geklopt en de oude poortwachter Lao Wang, zijn ogen donkerdroevig, zijn dunne hangsnor licht trillend, kondigde plechtig de familieleden van de overleden chauffeur aan. Zes lange gestalten, in witte rouwgewaden gekleed, traden binnen, wierpen zich op de grond en sloegen met doffe dreunen hun voorhoofden tegen de parketvloer.

Ik schrok. Zo iets had ik nog nooit meegemaakt. Ik was nog geen dertig jaar oud en werd als een Chinese keizer begroet! Dat kon niet, daar was iets mis. Al spoedig bleek dat dit extreme eerbetoon bedoeld was om een belangrijk verzoek kracht bij te zetten: een schadevergoeding voor het overlijden van hun vader en broer, en bovendien betaling van de in China altijd aanzienlijke begrafeniskosten, in totaal een bedrag van vele miljoenen yüan (zelfs bij de heersende inflatie een reusachtig bedrag). De heer zaakgelastigde had immers, zo werd voorzichtig, maar op niet mis te verstane wijze aangeduid, de zieke ambassadechauffeur Lao He naar een westers ziekenhuis verwezen, als gevolg waarvan hij was overleden.

Lees het hele verhaal…