L'Air du Temps

Van mijn uitzicht op zee en strand geniet ik elke dag, wat voor weer het ook is. Ik ben ik deze rustige badplaats gaan wonen in een flat hoog boven de duinen en de zee, nadat mijn vrouw en ik in alle vriendschap hadden besloten uiteen te gaan. Toen ik de zeventig gepasseerd was, stijver werd en moeilijker ging lopen, wilde ik niet alleen blijven wonen in ons mooie grote huis in Den Haag. Ook had ik er behoefte aan het drukke circuit van recepties en diners, lezingen en voordrachten te ontvluchten, waarvan ik er mijn hele leven zo vele had meegemaakt. Er komt een stadium van "déjà vu" en dan wordt het eentonig.

Hier kan ik afstand nemen van die wereld die ik zo goed en van nabij heb gekend, de wereld van internationale politiek en financiën. Hier kan ik vanaf mijn hoge uitkijktoren neerzien op wat zich daar beneden afspeelt en - kan het anders? - de gebeurtenissen kritisch, zo niet cynisch volgen. Is het op grond van mijn ervaring of vanwege mijn hoge leeftijd dat ik niet meer geheel aansluiting kan vinden bij de "tijdgeest"? Wat is dat trouwens, een tijdgeest? Voor mij heeft elke tijd zijn eigen geluid, kleur en geur, zijn eigen associaties, en die worden meestal pas duidelijk wanneer zo'n periode achter je ligt.

Lees het hele verhaal…